O kurczę...!

Historia zaczyna się następująco: 

rozmawiamy sobie z koleżanką z pracy i od słowa do słowa luźnej pogawędki, której temat spadł na moje haftowanie, pada pytanie:

- A kurę masz? Tylko jakąś małą.

Przewertowałam swoje wzory i pokazuję różne kury...

Ta za duża, ta niezbyt fajne kolory, ta odpada w przedbiegach...

Jest. Mały, prosty wzór podkreślony konturowaniem. 

- O, ta za..ebista! Bo to dla faceta, mój brat uwielbia kury.

Trochę długo zabierałam się za haft, ale brak ograniczeń czasowych rozleniwia. 

Wena przyszła po urlopie - nota bene spędzonym częściowo wśród (!) kur. 

Kilka wieczorów siedzenia przy tamborku i gotowe.

Debatowałyśmy wcześniej, w co można wkomponować haft i ostateczna decyzja padła na pudełko.

Poszukiwania gotowego pasującego kolorystycznie oczywiście skończyły się fiaskiem. Ale jak mówi przysłowie: gdy zamykają się drzwi, otwiera się okno. Pudełko powstało od podstaw czyli cartonnage znów był "na tapecie". 

Materiał, który znalazł się u mojej niezawodnej Asi, wcześniej był... spódnicą.

I tak stosując skrót myślowy - ze spódnicy powstało pudełko.

Trochę czuję niedosyt, bo na złączeniu klej przesiąkł przez materiał i jest ciut ciemniejszy. Dzieląc się spostrzeżeniami z koleżanką sprowadziła mnie na ziemię mówiąc:

- C'mon, to dla faceta. Założę się, że nie zobaczy żadnych niedociągnięć. On nie widzi różnicy między włosami rudymi a blond.

I jak tu jej nie kochać?