Przejdź do głównej zawartości

Broszki inspirowane Kaszubami

Tak jak obiecałam wcześniej - zabrałam się za robienie broszek w klimacie kaszubskim.
Zawsze nie lada wyzwanie stanowi zamknięcie haftu w tak małej formie.
Środek broszki to powierzchnia 1,8 x 2,5 cm.
Uzbrojona w książki i tablice wzorów kaszubskich postanowiłam zainspirować się nimi i uszczknąć ciut magii tych motywów. 
Oczywiście na tyle, na ile pozwoliła mi miniaturyzacja.

Efekt widać poniżej.

Niektóre z nich lecą pocieszyć szczęśliwców, których postanowiłam obdarować dodatkowo w swoim candy.














Mam nadzieję, że zostanie mi chociaż jedna sztuka, bo uwielbiam nosić te drobiazgi zarówno do marynarki, sukienki czy swetra.


Etykiety:

Komentarze

  1. Madzia17 października 2016 15:22

    Piękne broszki:) pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Zaklęta Igiełka17 października 2016 17:30

    Cudeńka!!!Jeszcze kolczyki by się przydały, ale to zapewne trudne by było, bo powierzchnia haftu jeszcze mniejsza. Mam przyjemność posiadać taką broszkę od Ciebie i jestem zachwycona.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ewa Gawlik17 października 2016 17:48

    Coś wspaniałego :)

    OdpowiedzUsuń
  4. karolina17 października 2016 17:55

    Świetne broszki:-)

    OdpowiedzUsuń
  5. Agulek17 października 2016 20:13

    Śliczności - jestem szczęśliwą posiadaczką jednej i cały czas ją podziwiam:)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Renata17 października 2016 22:05

    Ale cudenka!!!!

    OdpowiedzUsuń
  7. Unknown17 października 2016 22:18

    Są śliczne!

    OdpowiedzUsuń
  8. Katerina&Sztuka17 października 2016 22:32

    O Matko i Córko!!!! jakie śliczne, kochana aż nie moge się doczekać swojej :) cudeńka. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  9. mika18 października 2016 20:19

    Oj, oj - aż nie mogę się wysłowić. Piękne.

    OdpowiedzUsuń
  10. Pasje Violi21 października 2016 20:24

    cudne są :)

    OdpowiedzUsuń
  11. sofia-eliza2 grudnia 2016 13:59

    Ekstra broszki , bardzo mi się podobają :**

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dziewczynka i kogut - pierwsze parkowanie nici

Nastolatki miewają stany fascynacji i uwielbienia graniczącej z obłędem. Nie mogą spać, nie mogą jeść, głowę zaprzątają tylko myśli o "tym czymś", tak ważnym, że nic innego się wtedy nie liczy. Podobnie mówią o koniach, które z klapkami na oczach biegną w jednym kierunku i nie zatrzymają się, póki nie osiągną celu. Niestety i mi się to niedawno przytrafiło. Opętał mnie jeden wzór, przepięknie opracowany przez Olgę Sotnikovą - Dziewczynka i kogut. Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia, bo wyraża sielskość, niewinność, trud pracy, historię... Urzekł prostotą obrazu i najzwyklejszym pięknem codzienności. Dziewczynka z kogutem chodziła za mną od jesieni. Nici skompletowane leżały w szafce, a ja przebierałam nogami, żeby tylko zacząć pracę nad tym uroczym obrazkiem. Ale po drodze święta i robienie pocztówek, małe rodzinne perypetie chorobowe i tysiąc innych drobiazgów. A w głowie tylko przewijała się myśl: "kiedy w końcu będzie czas na dziewczynkę?". St
11 komentarzy
Czytaj więcej

Tradycyjny "język haftu"

Czy wiedzieliście, że haftem można pisać? W opracowaniu dotyczącym symboliki zawartej na ukraińskich ręcznikach obrzędowych znalazłam "język haftu". To swego rodzaju pismo obrazkowe, a jak wiadomo, to najstarsza forma zamykania słów na długi czas. Nie są prawda wykute na skale, ale stworzone igłą i nitką. Zgodnie z tradycją pierwsze ręczniki otrzymywało się po urodzeniu. Była na nich rozpisana data urodzenia właśnie przez haft. Wersy oznaczające liczby, litery, wyrazy, można było odczytywać znając oczywiście symbolikę. Zaciekawiona, że można przez geometryczne wzory cokolwiek napisać, krążyło mi po głowie jak tego użyć. Myśli co prawda ucichły na dłuższy czas, ale dnia pewnego odezwała się do mnie Ania z pomysłem wykonania metryczki. Najpierw podsunęłam jej myśl umieszczenia starych symboli określających "matkę", ale zapalona żaróweczka przypomniała o białoruskim opracowaniu. Koncepcja zeszła na zupełnie inne tory, a zaufanie do mojej wizji dodało wiatru w ż
10 komentarzy
Czytaj więcej

Perebory - podlaskie skarby

Strych - niesamowite miejsce owiane nutą tajemnicy. Docenia się go po upływie czasu. Wrzucane na bieżąco rzeczy nieprzydatne na dany moment stoją zapomniane, osiada na nich kurz, póki ktoś nie postanowi zdmuchnąć go i na nowo odkryć starocie. Mieszkanie w bloku ma swoje plusy. Brakuje w nim jednak dwóch ważnych miejsc, które są w domach: ogrodu i strychu właśnie. Zawsze zazdroszczę mieszkańcom domów stojących już od jakiegoś czasu, że mają do nich dostęp. Pamiętam, że jako dzieci uwielbialiśmy z rodzeństwem tą wspinaczkę po schodach jak na Mount Everest i docieranie do najlepszego miejsca zabawy w całym domu. Z dumną pralką Franią, książkami, ubraniami, domowymi sprzętami. Być może ten obraz wyidealizował się w pamięci, a czas go dodatkowo podkolorował, ale wrażenia z przebywania na strychu dalej tkwią w sercu. Podlasie ma w sobie wiele takich nieodkrytych i z czasem zakurzonych skarbów, których miejsce nie jest na strychu, ale w głównym pokoju. W południowej części, blisko Białe
3 komentarze
Czytaj więcej